WOORD

In ‘de Argonauten’ vraagt schrijfster Maggie Nelson zich af of taal toereikend is. Die vraag heeft me altijd geprikkeld, omdat het me wijst op mijn overtuiging: dat het antwoord ja is. Maar het schrijfproces blijkt altijd een zoektocht naar hoe dan, met welke woorden, en tot nu toe is het nooit helemaal gelukt. Juist die oneindige zoektocht is wat maakt dat ik schrijf en blijf schrijven.

Het liefst in zo veel mogelijk verschillende vormen. Hoe meer vormen samengebracht worden, hoe meer raakvlak.

Light and Lighthousekeeping
vormde de basis voor de gelijknamige performance. Over de studentenbezetting in Gent, over perceptie en perspectief, over verhalen vertellen en over een vuurtorenwachter.

Rechtopstaande bergen - Dit is water
is een kleine zine met een klein verhaal over vrouwen die met grote stenen gooien, over water, kabbels, en de conclusie: soms is liefde dit.

Can research be fiction?
schreef ik als onderzoek naar de verhouding tussen fictie, kunst en waarheid. Een onderzoek geschreven in de vorm van een kaart, een web, op zoek naar verbindingen en overlappingen.

Sisyfos - een Canto Ostinato
Schreef ik samen met Moos Boeke. Het script is verfilmd door de broer van Moos, Joost Boeke. Een vrije bewerking van de mythe van Sisyfos over broers, brieven en gemis.